شاید برای همیشه فراموشش کنم

وقتی بچه تر از این حرفا بودم، همیشه برام سوال بود که مامان و بابا از اینکه تولدشون رو کسی یادش نیست، ناراحت نمیشن؟ غصه نمیخورن؟ چون اگه اونا روز تولد منو که دقیقا امروزه فراموش می کردن، خیلی خیلی ناراحت می شدم! و از طرفی تاریخ تولدشون رو هم نمیدونستم و این شرمندم میکرد! خب درک کنین، سوادی برای خوندن نداشتم! بعدا فهمیدم بابا زمستون به دنیا اومده و مامان پاییز، من بهار و داداشم تابستون! اون موقع ها بود که فهمیدم ما یک خونواده ی چهار فصلیم!

سالها گذشت، من به مامان و بابا روز تولدشون رو تبریک میدادم و اونا هم به من! همیشه روز تولدم هیجان انگیزناک ترین روز زندگیم بوده! جز امسال. امسال دیگه برام اهمیتی نداشت که امروز روز تولدمه و من باید شاد باشم، اصلا چنین چیزی نبود. برعکس خیلی هم غمگین و افسرده بودم بخاطر اینکه کسی که حضور قلبش برای من واجبه، باهام قهر بود و این همه چیز رو از من گرفت و دقیقا مصداق بیت ( گفتا ز چه نالیم/ که از ماست که بر ماست) بود، چرا که مقصر هم خودم بودم.

کسی چه میدونه! شاید مامان و بابا هم یه اینجور اتفاقی براشون افتاد که دیگه بیخیال روز تولدشون شدن، و شاید منم دیگه تولدم رو برای همیشه فراموش کنم، درست مثل همه آدم قدیمیا. شاید منم بزرگ شدم و این اثر بزرگ شدنه که بهم میگه دیگه یازده اردیبهشت روز خاصی نیست. یه روز مث بقیه روزا که اول نماز صبح باید پاشم و برم سر کار، تا غروب که برسم خونه و خدا میدونه چه بلاهایی در انتظارم باشه.

آیا از اینکه شاید روز تولدم رو فراموش کنم ناراحتم؟؟ خب راستش هنوز جواب دقیقی براش ندارم، اما فکر نمیکنم خیلی هم ناراحتم بکنه، به هر حال اتفاقیه که از همون بچگی هم منتظر اومدنش بودم. روزی که منم مثل مامان و بابام یادم بره کی به دنیا اومدم. گرچه اون موقع فکرش آزارم میداد، چون بچه بودم، اما الان دیگه اونجوریا هم نیست.

شاید برای همیشه فراموشش کنم …

شاید

شاید

شاید

و هزاران شاید دیگه …

———————————————————————————————————————————————————————————

تحریر شده بتاریخ یازدهم اردی بهشتماه سنه یکهزار و سیصد و نود و پنج هجری خورشیدی

پ.ن: وبسایتم هر هفته یکشنبه راس بیست و سی دقیقه به روز میشه