امروز اولین خبری که از دهن مردم نقل میشد خبر آتش سوزی در ساختمان پلاسکو بود. آتش سوزی که در ابتدا مهار شد اما با شعله ور شدن مجدد آتش بعد از یک مدت کل ساختمون فرو ریخت و طبق اخباری که تا الان به دستم رسیده ۳۰ آتش نشان متاسفانه جون خودشون رو از دست دادن. و حالا فضای مجازی پر شده از پوسترهای آتش نشان ها و متونی که با خوندنشون دل سنگ هم آب میشه، یه مدت پیش هم زمانی که آیت الله رفسنجانی فوت کردن همین بساط بود و به همین ترتیب الی ماشاالله.
فکر کنم هممون اینجوری مرده پرست تربیت شدیم! یک ملت اینجوری تربیت شدیم که قدر چیزی یا کسی رو وقتی بدونیم که از دستش دادیم. چرا بدون بهانه از آتش نشان ها تشکر نکردیم؟ چرا بدون بهانه بهشون نگفتیم که برامون مهمن؟؟ به عنوان مثال چرا وقتی ترند یه هشتگ از ایران تو توییتر میره بالا کل دنیا اطمینان پیدا میکنه که اونجا یه اتفاق ناگوار افتاده؟؟؟ چرا قدر نمی دونیم؟؟
همین الان خدا رو بخاطر تمام داشته ها و نداشته هاتون شکر کنین، و حسابی قدر داشته ها رو بدونین و برای بدست آوردن نداشته ها تلاش کنین! بی بهانه و بی علت همدیگه رو دوست داشته باشین و بهم عشق بورزین! بدون ترس حرف دلتون رو بزنین! یه روزی میاد که داشته های الانتو نداری و حسرتشو میخوری! یه روزی میاد که شاید نتونی هیچکدوم اینا رو به راحتی الان انجام بدی ….
یاد شعری افتادم که میگفت:
در حیرت از آنم که این مردم پست / این طایفه زنده کش و مرده پرست
تا هست به هستی بکشندش به جفا / تا مرد به عزت ببرندش سر قبر
قدر داشته هاتون رو بدونین، و ازشون نهایت استفاده رو ببرین.
تحریر شده بتاریخ سی ام دیماه سنه یکهزار و سیصد و نود و پنج هجری خورشیدی
پ.ن: وبسایتم هر هفته یکشنبه راس بیست و سی دقیقه به روز میشه