سحابی ها یا به عبارت ساده تر همون ابرهای سماوی همیشه محل تولد و یا مرگ ستارگان بودن، ستارگانی که بود و نبودشون شاید حیاتی رو شکل داده و یا نابود کرده. سحابی های نظیر سحابی جبار و یا سحابی عقاب جایگاه هایی برای تولد ستاره ها قلمداد میشن و همینطور هم که از عکسهاشون پیداست ستاره هایی در آنها در حال شکل گیری هستن. در یک سحابی میشه میلیون ها ستاره متولد بشه، نگاهی به خوشه پروین بندازین، ابرهایی جلو ستارگان خوشه دیده میشن که در حقیقت باقی‌مانده سحابی هستن که بقیه ستارگان خوشه در اونجا متولد شدن، (سابقا فکر میکردم اون سحابی به طور اتفاقی سد راه ستاره های خوشه شده، اما گویا اینطور نیست، حداقل از حرف های دکتر میرترابی چنین برداشت میشد.) و یا خوشه های عظیمی مثل خوشه هرکول تمام سحابی به ستاره ها تبدیل شدن و این خوشه رو‌تشکیل دادن، گرچه حرکت خود خوشه هم در سالیان دراز باعث جذب سایر ستاره ها به این خوشه شده. خب همون طور که میدونین خوشه های ستاره ای کروی نظیر خوشه هرکول از پیرترین اجرام عالم هستن.
اما همیشه برام سوال بود که پس چرا خورشید ما تنهاست؟ چرا ما عضوی از یک خوشه ستاره ای نیستیم؟ امروز که تکرار برنامه آسمان شب رو دیدم به لطف توضیحات دکتر میرترابی جواب سوالم برام تا حدودی واضح شد.
علت در این هست که سحابی ای که خورشید ما در اون متولد شد یک سحابی بسیار کوچک بوده، البته دکتر میرترابی توضیحات بیشتری ندادن اما طبق مطالعاتی هم که قبلا داشتم ما احتمالا جزو یک خوشه ستاره ای کم جمعیت بودیم و یا اینکه هستیم ( اینکه دارم با ابهام مینویسم بخاطر اینه که درست اطلاعات اون تحقیقم به خاطرم نیست) و با روش هایی هنوز داریم دنبال خواهران خورشید یا همون همزاد های خورشید میگردیم.
دو نکته جالب از برنامه امروز آسمان شب دستگیرم شد، اول اینکه اگه ما یک سیستم ستاره ای دوتایی داشته باشیم احتمال اینکه سیاره ای به گرد این سیستم بگردن و بتونه مدارش رو پیدا کنه بسیار اندکه که این هم خودش باید پارامتری باشه برای ردگیری سیارات فرا خورشیدی، دوم اینکه همون طور که میدونین قبل از خورشید در منظومه ما یک ستاره بسیار عظیم وجود داشته که منهدم شده، و خورشید در سحابی حاصله از اون انفجار به وجود آمده، یکی از شواهدی که این رو نشون داده این هست که در اطراف خورشید درصد گاز میان ستاره ای حدود یک دهم درصد گاز میان ستاره ای در سایر نقاط عالم هست، یعنی موجی وجود داشته که اینها رو پس زده،موجی که حتی امواج خطرناک کیهانی رو هم پس زده و منطقه زندگی ما رو کاملا تمیز و آماده برای شکل گیری حیات کرده! این آخری برام واقعا شگفت آور بود. خیلی خوش شانس بودیم که جایی که قرار گرفتیم این همه مزایا داره برای زنده موندن و زندگی کردن.
تحریر شده بتاریخ سیزدهم دیماه سنه یکهزار و سیصد و نود و پنج هجری خورشیدی
پ.ن: وبسایتم هر هفته یکشنبه راس بیست و سی دقیقه به روز میشه
توضیح تصویر سربرگ: سحابی کارینا