مدتها بود توفیق این رو نداشتم که بنویسم. وقت نمی شد و یا چیزی برای نوشتن و بال و پر دادن به ذهنم نمی رسید. بابت اینکه برای چندمین بار بدقولی کردم و هر هفته طبق عادت معهود مطلبی منتشر نکردم از همگی شما معذرت میخوام.
اما مطلبی که این مدت خیلی در محافل منجمین آماتور گرم بود، چیزی نبود مگر مدارگرد کاسینی، مدار گردی که خدمات زیادی به دانسته های امروز بشر در خصوص سیاره زحل کرده. مدارگردی با بیست سال سابقه کار که بالاخره در آغوش معشوقش سوخت و نابود شد.
سال ۱۹۹۷ میلادی کاسینی به همراه فضاپیمای هویکنس به سمت زحل فرستاده شدن. کاسینی سال ۲۰۰۴ به زحل رسید و هویکنس ازش جدا شد تا با نشستن روی سطح تیتان به جمع آوری اطلاعات از بزرگترین قر منظومه شمسی مشغول بشه.
کاسینی هم دورادور به جمع آوری اطلاعات از اقمار رحل و سیاره مادر مشغول شد از جمله دستاوردهاش می شه به کشف آبفشانهای قمر یخ زده انسلادوس، طوفان های سطح زحل، امواج رادیویی رصد شده بین حلقه های زحل و …
البته مهمتر از همه اینها به نظر من بهترین تصویر که از کاسینی به زمین ارسال شده، چیزی نیست مگر تصویر مشهور نقطه آبی رنگ پریده که خودش یاد آور هزاران نکته اخلاقی برای انسانی هست که متکبرانه روی این کره خاکی زندگی می کنه.
در نهایت ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ ناسا برای ججلویری از برخورد کنترل نشده کاسینی با اقمار زحل و از بین رفتن حیات احتمالی روی سطح اونها کاسینی رو یک بار برای همیشه به داخل جو زحل فرستاد و ماموریت کاسینی به طور رسمی به پایان خودش رسید.
تصویر سربرگ: تصویری هنری از مدارگرد کاسینی
پ.ن: وبسایتم هر هفته یکشنبه راس بیست و سی دقیقه به روز میشه