همین حوالی | ترپیست۱

خبر جالبی بود. کشف منظومه ای خورشیدی با نام ترپیست۱ در فاصله ۴۰ سال نوری از ما! در مقیاس نجومی اصلا فاصله زیادی نیست. اولین رصد ها در این خصوص گویا توسط تلسکوپ ترپیست در شیلی انجام شده. ستاره ی مادر این منظومه در حقیقت یک کوتوله سرخ از نوع M8V هست. ( اونایی که تو کلاس های آموزشی نجوم شرکت کردن خوب معنییش رو می فهمن) این کوتوله سرخ ۱۲ مرتبه از خورشید کم جرم تر هست و هفت سیاره سنگی با ویژگی هایی مشابه زمین در اون رصد شدن. که با مولفه های b تا h نامگذاری میشن. البته مولفه ای بنام x هم کنار گذاشتن برای سیاره ای احتمالی که به گرد ترپیست۱ در حال گردش باشه و هنوز رصد نشده باشه.

گفته میشه که سه تا از این سیارات از مولفه d و e و f در کمربند حیات این منظومه قرار دارن. کمربند حیات منظومه در واقع منطقه ای از منظومه هست که گرمای دریافتی سیاره از ستاره مادر در اون منطقه نه اونقدر زیاد هست که باعث مرگ کامل حیات بشه و نه اونقدر کم که بخبندان راه بفته. مثلا در منظومه ما، سیاره زهره در مرز داخلی کمربند حیات قرار داره و مریخ در مرز خارجی کمر بند حیات هست. و ما خوش شانس بودیم که درست در داخل کمربند حیات هستیم. البته احتمال این هم میره که همه سیارات این منظومه در کمربند حیات قرار گرفته باشن. و دقیقا یکی از عواملی که گفته میشه شاید در اونجا حیات وجود داشته باشه همینه! چرا که سیاراتی رصد شدن که علاوه بر اینکه زمین مانند هستند در کمربند حیات هم واقع شدن.

اما عوامل زیادی هستند تا حیات بخواد در یک سیاره پا بگیره. ستاره هایی مثل ترپیست۱ در عالم ما کم نیستن. فکر کنم حدود ۸۰ درصد ستاره هایی که اطراف ما هستن از نوع باشن و این ستاره ها گرچه بخاطر آهنگ آهسته ای که در مصرف هیدروژن دارن، طول عمر بسیار زیادی دارن، اما تشتعشعات وحشتناکی دارن که این امواج میتونه به راحتی حیات رو در سیارات اطرافش از بین ببره. البته باید ببینیم جو و قدرت میدان مغناطیسی سیارات در چه حدی هست. 

همچنین تراکم در این منظومه بالاست، به این معنی که سیاراتش واقعا بهم نزدیکن، پس اگر آبی در سیارات وجود داشته باشه به شدت تحت تاثیر سیارات و ستاره مادر قرار داره و جزر و مدهای هولناکی میتونه در اون سیاره رخ بده. تمام مظومه تراپیست۱ در فاصله زمین تا خورشید جا میشه. البته فکر کنم در برنامه آسمان شب گفته شد کل منظومه در فاصله بین خورشید تا عطارد جا میگیره که اگه اینطور باشه دیگه واویلاست.

مورد بعدی اینکه با توجه به نزدیکی سیارات به ستاره مادرشون ممکنه دچار قفل مداری شده باشن. درست شبیه ماه. یعنی همیشه یک سمتشون روز باشه و سمت دیگه همیشه شب. این خودش باعث از دست رفتن آب در سیاره و حتی به وجود آمدن تند باد ها و طوفان های وحشتناکی میشه.

هنوز وجود حیات برای هفت قلو های ترپیست۱ قطعی نیست و فقط یه سری احتمالات هست که مطرح میشه. پس لطفا زیاده از حد بهش پر و بال ندین تا راه برای شایعه پراکنی باز نشه. فعلا تنها جایی که میدونیم واقعا حیات وجود داره زمین هست. در حال حاظر ما داریم دنبال سیاراتی می گردیم که در اونها حیات وجود داشته باشه و این در حالی هست که زمین در آینده مدت زیادی میزبان ما نخواهد بود. بنظرم بهتره تکنولوژی رو اونقدر پیشرفت بدیم تا بتونیم روی یک سیاره ای که حیات هم نداره و صرفا نزدیک هست به زندگیمون ادامه بدیم. حداقل برای بقای نسل بشر!

راستی، اگه برای ارسال نظر در وبسایتم با مشکل مواجه شدین لطفا از طریق آیدی @Orion70 تلگرام اسکرین شات مربوط به اخطار رو با نوع مرورگر برام ارسال کنین تا برای رفع مشکل پیگیر بشم. یک دنیا ممنونم!

 

 

———————————————————————————————————————————————————————————————————–

 

 

 پ.ن: وبسایتم هر هفته یکشنبه راس بیست و سی دقیقه به روز میشه