خب! خیلی الکی الکی، کارشناسی ارشد قبول شدم و الان که این پست منتشر شده در اولین ترم ارشد آمار ریاضی به سر می برم.
خیلی یاد حرف های دکتر واقعی افتادم که بهم گفتن این ارشد خوندن درست مثل یک مسکنه که میتونه دو سال سرگرمت کنه، ولی بعدش چی؟ برو به کاری که داری برس!
راسش با حرف استاد موافق بودم ولی واقعا مجبورم بابت پوشوندن معدل درخشان کارشناسیم و امید واهی به فرصت های شغلی بیشتر این مدرک ارشد رو بگیرم!
واقعا استرس دارم، اینکه بعد از سه چهار سال دوری از درس و امنحان می تونم بکشم یا نه؟ و امتحانات میخواد چجوری باشه و در کل اینکه آینده چی میشه؟
درست مثل همیشه نگرانم.
خیلی برام جالبه! بچه که بودم از ریاضی متنفر بودم، و دیپلم ریاضی گرفتم، از گرایش آمار ریاضی هم به شدت واهمه دارم که الان دقیقا همین گرایش رو قبول شدم و ثبت نام کردم، حتی از پراید هم متنفرم و الان یه پراید دارم …
واقعا چرا خو؟؟؟؟؟ 
پ.ن: وبسایتم هر هفته یکشنبه راس بیست و سی دقیقه به روز میشه
به همون دلیلی که از من متنفری ولی دست از کله کچلت برنمیدارم. ????
باشه بابا …
تو خوبی!!!!
خخخخخخخخخخخخخ
:))) راه رفتنی رو باید رفت ? خواستن توانستن است:) من که خیلی از قبولیت خوشحال شدم?
دیگه از چیا متنفری؟?
موفق باشی دوست جان?
ممنونم ازت
نمی دونم حالا دقیقا دیگه از چیا ولی خب هستن دیگه …