تایتانیک

خب!

امروز بالاخره پس از سالها به صورت کاملا اتفاقی و غیر ارادی فیلم تایتانیک رو از اول تا آخرش دیدم (استغفرالله)! باور کنید غیر ارادی بود. مشغول شستن ظرفها بودم و داشتم با تلویزیون آهنگ گوش میدادم که دادشم این فیلمو گذاشت و من هم بعد از چند دقیقه کاملا بی اختیار بیخیال ظرف شستن شدم و رفتم به تماشای فیلم!

گذشته از صحنه های رایج فیلم های بلاد کفر (مجددا استغفرالله) یه چیز این فیلم منو حسابی به فکر فرو برد و اون چیزی نبود جز عشق. داشتم به این فکر می کردم که رز که در یک طبقه اشرافی هست و یا طرف مقابلش جک که جوانی نسبتا دردسر ساز هست هرکدوم به تنهایی می تونستن سوار قایق های نجات بشن و جون خودشون رو نجات بدن اما …

اما به قول شاعر:

عشق چون آید می برد هوش دل فرزانه را

دزد عاقل می کشد اول چراغ خانه را

بخاطر عشق و علاقشون به هم و مشکلاتی که رخ میده هیچ کدوم به قایق های نجات نمیرسن! جک، رز رو نجات میده و خودش می میره! و این خودش قسمت دوم این ماجراست هست، یعنی فداکاری! یعنی به قول نظامی:

یارب به خدایی خداییت

وانگه به کمال پادشاهیت

کز عشق به غایتی رسانم

کاو ماند اگرچه من نمانم

ناخودآگاه یاد هفت وادی عرفان در منظق الطیر عطار افتادم، که دقیقا آخرین وادی فنا بود. یک لحطه با خودم فکر کردم یعنی جک تونست هفت وادی عرفان رو طی کنه و فنا بشه؟ خب البته فکر کردن روی این موضوع چندان طول نکشید، آخه جک نامسلمون کجا و هفت وادی عطار هزار مرتبه از من مسلمون تر کجا؟ و گذشته از اون عطار از عشق خدا و طلب وصل اون گفته، نه از رز و شکل و شمایل دلرباش!

القصه! با اینکه فیلم واقعا قدیمیه ولی کلی از دیدنش لذت بردم و بی شک کلی از کارهای روزمره خودم عقب افتادم! پیشنهاد می کنم اگه وقت دارید و خیلی زیاد مذهبی نیستین، این فیلم رو ببینین!

تحریر شده بتاریخ چهاردهم مهرماه سنه یکهزار و سیصد و نود و شش هجری خورشیدی

هر هفته یکشنبه راس بیست و سی دقیقه به روز میشم