داستان و رستم و سهراب رو همه ی ما شنیدیم. و ضرب المثل نوش دارو پس از مرگ سهراب هم به گوش همه ی ما آشناست و کنایه از کاری هست که بعد از زمان مفیدش انجام میشه و دیگه سودی نداره. اما اتفاق نسبتا متشابهی با این ضرب المثل هم در کهکشان ما رخ داد با این تفاوت که این دفعه نوش دارو به موقع رسید.
داستان از این قرار هست که عده ای از داشنمندان ژاپنی ادعا کردن در بررسی های خودشون از ستاره های کهکشان راه شیری به این نتیجه رسیدن که کهکشان ما قبلا یک بار مرده و دوباره زنده شده. اونها در کهکشان راه شیری دو نوع ستاره کشف کردن. ستاره هایی که در آنها عناصری مثل اکسیژن، منیزیوم، سولفور، کلسیم و تیتانیوم ( عناصر آلفا) بیشتر دیده میشه و در مقابل ستارگانی که این عناصر در اونها به میزان چشمگیری پپایین تر هست و در عوض میزان آهن بالاست. وجود چنین پدیده ای حاکی از این هست که ظاهرا مراحل شکل گیری این دو دسته ستاره کاملا متفاوت و مجزا از همدیگه بوده. یعنی این ستاره ها در دو دوره زمانی مختلف شکل گرفتن و این در بین این دو دوره هیچ ستاره ای متولد نشده و دوران خاموشی به وجود آمده، یه جورایی انگار کهکشان ما مرده بوده.
میلیاردها سال پیش زمانی که گازهای سرد در اطراف کهکشان ما انباشه شدند نخستین گروه از ستاره ها شگل گرفتن بعد از حدود ۱۰ میلیارد سال تعدادی از اونها مردند و پدیده ابر نواختر رخ داد به این ترتیب عناصر اونها (عناصر آلفا) در سرتاسر کهکشان پخش شد. اما حدود هفت میلیارد سال پیش گازها گرم و متراکم شدند و بعد از دو میلیارد سال ابرنواختر ها به مجددا رخ دادند، ابر نواختر هایی که ستاره هاشون یک میلیارد سال پیش متولد شده بودن. در این ابر نواخترها آهن شکل گرفت و در کهکشان پخش شد. پنج میلیارد سال پیش مجددا این گازها سرد شدند و ستارگانی نظیر خورشید متولد شدند. بر اساس این نظریه ستارگانی مثل خورشید از درصد آهن بیشتری نسبت به ستارگان قدیمی تر برخوردار هستند.
هر هفته یکشنبه راس بیست و سی دقیقه به روز میشم.