آقا من دوباره فیلم هندی دیدم. سرزنشم نکنین! اما من خودم از طرفداران سینما هند هستم، از نظر من فیلماشون پرورش دهنده روح آدمه، البته به سبک هندی!
اعتراف می کنم قبل از دیدن فیلم rab ne banadi jodi فکر می کردم فقط من تو دنیا این طرز فکر رو دارم و تنها هستم رو همین حساب از گفتن حرفم واهمه داشتم همیشه.
این که وقتی همدمی داری، کسی که ادعا می کنی دوستش داری و یا عاشقش هستی، پای حرفت بمونی، دیگه برات مهم نباشه اون تو رو خوشبخت کنه، بلکه این مسئله موجودیت پیدا کنه که تو اونو خوشبخت کنی! این مساله مهم بشه که دل اون شاد باشه، از ته دل بخنده و احساس خوشبختی کنه! حالا چه با تو، چه بدون تو! چون به قول همین فیلم، تو خدای خودت رو در اون دیدی! نه اینکه اون خود خداست، اصلا. اما تو تجلی خدا، و موهبت الهی رو در اون دیدی، پس باید بی نهایت مراقبش باشی! دیگه نباید مهم باشی، چون یکی دیگه برات مهم شده، حتی اگه سرد بود، حتی اگه طرد کرد، تندی کرد، هرچی که بود بدون حد و مرز باید عشقت رو، علاقت رو بدون چشم داشت بهش بدی! چرا که فرموده اند:« شرط یاریست در طلب مردن» و اگه همه ما اینطور باهم برخورد کنیم دیگه چه دنیایی بشه این دنیا!
یادمون باشه، عشق و علاقه و دوستی چیزی نیست که محدودیت داشته باشه! فقط ما باید پای اعتقادمون، پای باورمون بمونیم!
همه باهم دوست باشیم! همه، برای هم مهم باشیم! همه به درد هم برسیم!
پ.ن: وبسایتم هر هفته یکشنبه راس بیست و سی دقیقه به روز میشه
کلا بیس فیلمای هندی عشق و گریه اس…
اخرین فیلم هندی ک دیدم
Meri Aashiqui
بود
غریب به یکسال پیش
بعد ازونجایی ک فیلماشون احساسیه خ تو روحیه اثر میذاره:))
و درمورد نوشتتون…عشق واقعی اینطوره:)کاش هممون تجربش کنیم:)
کلا فیلم هندیا خیلی قشنگن
خصوصا فیلمای اخیرشون واقعا جالب شده
منم امیدوارم هممون تجربش کنیم
من نمیتونم اینقدر روح بزرگی داشته باشم هنوز ودر کمال خودخواهی عاشقم فککنم…اینجوری که شما میگی بودن واقعا سخته..ولی خیلییم اعتقاد ندارم عشق واقعی ینی این مدلی
عشق دوسرش خوشه یسرش ناخوشه??
چی بگم والا
هرکسی عقیده خودشو داره
بنظرم عشق به این نگاه نمیکنه که دو سره اس یا یه سره…
ولی درکل عشق یه طرفه محکوم به فناست:)
اینجوری ک شما گفتی اگه همه بخان واسه عشق بمیرن که دیگه کسی نمیمونه 😛
فقط کافیه طوری که هستن رفتار کنن، صادقانه